Η κ. Καλομοίρα Γεωργακοπούλου μας δέχτηκε στο σπίτι της. Διαθέτει μια αξιόλογη συλλογή από παλιές φωτογραφίες. Απ' αυτές ξεχώρισε και μας έδειξε όσες αφορούσαν το Πρόγραμμα μας. Μας έκανε εντύπωση η μεγάλη φωτογραφία που έδειχνε το Γυμνάσιο όταν πρωτοιδρύθηκε. Τότε οι γύρω δρόμοι δεν ήταν ασφαλτοστρωμένοι και το μνημείο των Ηρώων ήταν στημένο εκεί. Μετά μεταφέρθηκε στον περίβολο του ναού της Αναλήψεως, όπου βρίσκεται ως σήμερα. Ο κόσμος φαινόταν να στέκεται διστακτικός προς τα πίσω, αποφεύγοντας να πλησιάσει το χώρο τελετής των εγκαινίων. Οι γυναίκες φορούσαν τις τοπικές φορεσιές ενώ υπήρχαν και άντρες ντυμένοι με κοστούμια και φορούσαν ρεμπούπλικες. Είδαμε επίσης ένα σκαρίφημα του Γυμνασίου σε παλιό σχέδιο.
Το 1940 τα κορίτσια φορούσαν μαύρη ποδιά με γιακά. Τα αγόρια πηλίκιο. Μετά τις 9 το βράδυ δεν κυκλοφορούσαν οι μαθητές γιατί δεν υπήρχε ψυχαγωγία έξω. Τα αγόρια τον ελεύθερο χρόνο τους έπαιζαν ποδόσφαιρο ενώ τα κορίτσια διάβαζαν και κεντούσαν.
Οι αγώνες γίνονταν με ξυπόλυτα πόδια. Οι άνθρωποι ήταν φτωχοί και δεν είχαν παπούτσια. Είναι χαρακτηριστική η μαρτυρία - επιφανούς τώρα - συμπολίτισσας μας η οποία δέχτηκε παρατήρηση από καθηγήτρια ότι τα παπούτσια της ήταν σχισμένα και έπρεπε να τα αλλάξει γιατί θα την τιμωρούσαν. Έτσι οι γονείς για να αποφύγουν τη ντροπή την «έβγαλαν» από το σχολείο και διέκοψε τη φοίτηση. Γύρω στο 1950 λοιπόν τα αγόρια φορούσαν αθλητικά παπούτσια τις «ελβιέλες». Στις επιδείξεις σχημάτιζαν το «Γ.Κ.» δηλαδή Γυμνάσιο Κορωπίου με τα σώματα τους. Τα σανδάλια των μαθητριών που χόρευαν τον «πεπλοφόρο» γίνονταν με χαρτόνι και κορδέλα και τα έφτιαχναν μόνες τους οι μαθήτριες. Οι θεατές παρακολουθούσαν τις επιδείξεις όρθιοι γιατί τα σκαλιά έγιναν στη δεκαετία του '50. Η κ. Χαριτίνη Ροϊνιώτου ήταν η εμψυχώτρια των εκδηλώσεων του σχολείου μας.
Ο εκδρομές γίνονταν στον Άγιο Πέτρο και στο λόφο «Παλάτι». Επίσης στο 2° Δημοτικό Σχολείο, όπου υπήρχε μία βρύση, για να ξεδιψούν τα παιδιά. Αναφέρεται πως η κ. Ροϊνιώτου, κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής, πήγε στο Νεκροταφείο. Εκεί από το καμαράκι των νεοκόρων άκουσε ένα παιδικό κλάμα. Βρήκε ένα κοριτσάκι ορφανό. Ήταν κατοχή και το πήρε, το υιοθέτησε, το έμαθε μοδίστρα στην Αθήνα. Η καθηγήτρια αυτή αγαπούσε τα παιδιά και το Κορωπί γενικά. Δίδασκε στα παιδιά χορούς και η κ. Γαληνού θέατρο. Από κοινού το 1954 με αφορμή το Κυπριακό γράφτηκε φυλλάδιο και εκδόθηκε. Προσπαθούσε να καλλιεργήσει στα παιδιά την εθνική συνείδηση. Τότε όλο το Κορωπί είχε συγκινηθεί από το δράμα του Κυπριακού λαού και συγκέντρωσε υπογραφές για να αποτρέψει την εκτέλεση του Καραολή και Δημητρίου από τους Άγγλους. Οι υπογραφές στάλθηκαν στη βασίλισσα Ελισσάβετ αλλά δεν εισακούστηκαν και οι εκτελέσεις έγιναν τελικά ... Ο καθηγητής φυσικής κ. Λυκογιάννης βοηθούσε τα παιδιά να σπουδάσουν. Όμως στα κορίτσια έβαζε μικρότερους βαθμούς από εκείνους των αγοριών !
Ο κ. Δήμας (φυσικός) έδερνε με 50 χτυπήματα τους μαθητές που τιμωρούσε. Έβαζε μάλιστα τα άλλα παιδιά να τα μετρούν ως το 50 !
Εποχούμενες εκδρομές γίνονταν στο Μαραθώνα με φορτηγά, όπου οι μαθητές στοιβάζονταν όρθιοι στο κασόνι. Σε κάποια εκδρομή ένα παιδί έκοψε το πόδι του με γυαλί στην ακρογιαλιά. Αμέσως όλοι ξαναφορτώθηκαν στα φορτηγά και όταν έφτασαν στο Σταυρό ο μαθητής διακομίστηκε στο Νοσοκομείο ενώ οι υπόλοιποι γύρισαν σπίτι τους.
Ως το 1950 πολύ λίγα κορίτσια πήγαιναν στο Γυμνάσιο και ελάχιστες στο Πανεπιστήμιο. Δε διορίζονταν και εύκολα οι γυναίκες. Το 1952 η Ελένη Γεωργακοπούλου μπήκε στην Ιατρική. Ήταν η πρώτη γυναίκα γιατρός στο Κορωπί. Στο σχολείο δεν υπήρχε κυλικείο. Γύρω στο 1960 ο Επιστάτης είχε ένα κασελάκι με ξηρούς καρπούς και καραμέλες. Αλλά οι μαθητές, που δεν είχαν χαρτζιλίκι δεν αγόραζαν.
Η μέρα ξεκινούσε με προσευχή στο προαύλιο και έπαρση της σημαίας. Οι καθηγητές μάθαιναν στα παιδιά να σέβονται τα σύμβολα της πατρίδας και όταν έψελναν τον Εθνικό Ύμνο σκέπτονταν εκείνους που σκοτώθηκαν για να είναι αυτοί ελεύθεροι. Κάποια παιδιά πετούσαν πέτρες στα τζάμια. Ο Διευθυντής τους απέβαλε και η τιμωρία ήταν να στέκονται 2 μέρες έξω από την τάξη όρθιοι. Η τιμωρία στο σχολείο έφερνε κι άλλη τιμωρία στο σπίτι. Υποχρεωτικό ήταν και το κούρεμα των αγοριών με την «ψιλή» μηχανή.
Η συνάντηση μας τέλειωσε με μικρή δεξίωση και περίπατο στον κήπο. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία!
Βλάχου Μαρία ΠΕ01
Χοχλιού Μαρία ΠΕ02
