Κάτω από τη γη υπάρχει ένα μεγάλο δέντρο σαν στύλος πελώριος και γερός, και βαστάει τη γη.
Αναγνωστικό Δ΄ Δημοτικού 1964
Έτσι έλεγαν οι παλιότεροι. Εκεί κάτω βρίσκονται όλο το χρόνο οι καλικάντζαροι και δουλεύουν νύχτα και μέρα. Προσπαθούν να κόψουν το στύλο, που βαστάει τη γη, γιατί θέλουν να τη δουν να γκρεμίζεται και να γελούν.
Χτυπούν λοιπόν με μικρά τσεκουράκια και πριονίζουνμε μικρά πριονάκια. Κάθε χρόνο μόλις ζυγώνουν να το κόψουν, να σου κι έρχονταιτα Χριστούγεννα. -Άιντε, πάμε τώρα να γλεντήσουμε λίγο πάνω στη γη, πειράζοντας τους ανθρώπους, γιορτές μέρες που ήρθαν. Πάμε και στο γυρισμό μας το αποκόβουμε.
Έρχονται λοιπόν κοντά μας. Στο γυρισμό τους όμως βρίσκουν το δέντρο να έχει θρέψει. Και τότε αρχίζουν πάλι απ' την αρχή. Ευτυχώς που είναι κουτούτσικοι οι καλικάντζαροι, για τούτο κάθε χρόνο τα ίδια κάνουν και πάντα τα ίδια παθαίνουν με τούτο το θεόρατο δέντρο, που κρατάει ολόκληρη τη γη με τα χωριά και τις πολιτείες της.
Οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι καλικάντζαροι έφευγαν με τον αγιασμό των Φώτων. Έριχναν λοιπόν αγιασμό, στα σπίτια , στα χωράφια, στα μαντριά, παντού.
Ζωή Βάσιλα
