Μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας για κάποιους σημαίνει ψώνια, για άλλους σημαίνει πονοκέφαλος, για τα τμήματα των Γαλλικών της Β΄ Γυμνασίου του 1ου Γυμνασίου, η δική μας βόλτα σήμαινε συνάντηση με τον Γαλλικό κινηματογράφο!
Στα πλαίσια του 15ου φεστιβάλ γαλλόφωνου κινηματογράφου (15E FESTIVAL DU FILM FRANCOPHONE DE GR?CE) έγιναν πολλές εκδηλώσεις και προβολές ταινιών στην αίθουσα του Γαλλικού Ινστιτούτου (auditorium THEO ANGELOPOULOS) αλλά και σε άλλες αίθουσες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.
Cinq mots pour le plaisir, cinq fen?tres sur le monde, sur la vie et la cr?ation ? prononcer sans mod?ration entre le 19 mars et le 2 avril 2014.
Με πρωτοβουλία της καθηγήτριας Γαλλικών κ. Βαλογιάννη κλείστηκε αυτό το πολιτιστικό ραντεβού για την 26η Μαρτίου 2014.
Περίπου 9 το πρωί αποβιβαστήκαμε από τα λεωφορεία και ανηφορίσαμε στην οδό Σίνα. Είμασταν δυο βήματα από το κέντρο της Αθήνας, που κάθε μέρα ακούμε πως έχει τα χίλια προβλήματα, μα νιώθαμε πανέμορφα. Κανένας φόβος και κανένα συμβάν δεν ήρθε να ταράξει τον όμορφο περίπατό μας. Ακόμα και οι βιαστικοί οδηγοί ευγενέστατα μας παραχώρησαν προτεραιότητα όταν χρειάστηκε. 
Στην ανηφοριά συναντήσαμε μαθητές και άλλων σχολείων από τη Σαλαμίνα, τα Πατήσια, τον Ασπρόπυργο. Είχαμε όλοι το ίδιο rendez vous.
Φτάσαμε στην είσοδο και μετά από τον σχετικό έλεγχο περάσαμε στο χώρο του Ινστιτούτου. Μια ζεστή, όμορφη, "Αθηναϊκή", αυλή που μύριζε καφέ και κρουασάν μας περίμενε.
Οι μυρουδιές μας τράβηξαν στο καφέ για ν' απολαύσουμε ένα όμορφο πρωινό πριν από την προβολή της ταινίας.
Καθώς η ώρα της προβολής πλησίαζε μπήκαμε στην αίθουσα ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ (auditorium THEO ANGELOPOULOS)
Εκπρόσωποι του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών και της Γαλλικής Πρεσβείας μας καλωσόρισαν στα Γαλλικά και στα Ελληνικά.
Η ταινία La vraie vie des profs με πρωταγωνιστές παιδιά Γυμνασίου είχε σαν θέμα τη ζωή στο σχολείο με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Διαπροσωπικές σχέσεις, φαινόμενα βίας και ρατσισμού, προσωπική ζωή και παραβίαση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων ήταν μερικά από τα επιμέρους θέματα που προβλημάτισαν τον θεατή, δοσμένα φυσικά μέσα από την οπτική γωνία του σεναριογράφου και του σκηνοθέτη. Εντυπωσιακή ήταν η ερμηνεία των ρόλων από τους εφήβους πρωταγωνιστές. Από τεχνικής άποψης είμαστε όλοι βέβαιοι ότι ο Γαλλικός κινηματογράφος δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον αμερικάνκο που έχει κατακλύσει τη ζωή μας.
Ανυπομονούμε να επαναλάβουμε τον πολιτιστικό μας περίπατο με άρωμα καφέ και κρουασάν...
