Γιώργος Χειμωνάς: Ο γιατρός Ινεότης ή «η δια των ονείρων καύσις των αιρετικών της νύχτας»
Καβάλα ? Θεσσαλονίκη ? Γαλλία ? Αθήνα ? Γαλλία
Ο Χειμωνάς δε χωρούσε σε κανένα κλισέ. Για το αν το λογοτεχνικό του έργο «αποτελεί τομή στη νεοελληνική λογοτεχνία» (Γιώργος Αριστηνός1) είναι κάτι που μάλλον δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί προς το παρόν. Ο χρόνος θα το δείξει. Ο χρόνος που πεισματικά αρνιόταν να εναποθέσει τα ίχνη του στα χαρακτηριστικά του προσώπου του Χειμωνά. Όπως και ο Χειμωνάς που πίστευε στην αιώνια εφηβεία δεν επέτρεπε στο χρόνο να χαράζει πάνω του τα ίχνη του . Και του ήταν ανυπόφορο να αντικρίζει αυτό το μουντό αττικό φως. Και δε φορούσε σε κάθε στιγμή - ακόμα και μέσα στο Αιγινήτειο ? αυτά τα μεγάλα μαύρα γυαλιά για να κρύψει «το μόνιμο άγχος για το Λόγο». Έχει μείνει μόνο ο αφασικός Λόγος; Ή υπάρχει και αντιστέκεται η αισθητική της Ρωμιοσύνης»; (Γιώργος Διζικιρίκης2). Και σ? αυτό το ερώτημα δε μπορεί να δοθεί προς το παρόν απάντηση. Κάποιος φιλόλογος αγκιστρωμένος στις ιδεοληπτικές του προσεγγίσεις έθετε ψυχαναγκαστικά το ερώτημα, όπως μου έλεγε ο Χειμωνάς: «γιατί εδώ δεν υπάρχει κόμμα, γιατί εδώ δεν υπάρχει άνω τελεία;» Κακοτεχνήματα θεωρούσαν πολλοί τα έργα του εκλιπόντος, όλο ασυνταξίες και α-νοησίες. Και θα μπορούσε έτσι να έχει το πράγμα αν ο Χειμωνάς εσκεμμένα δεν επιχειρούσε να διαρρήξει τις καθιερωμένες συντακτικές δομές και να δραπετεύσει ή να κλειστεί στο δικό του προσωπικό ιδιωτικό χώρο, που δεν επέτρεπε σε κανένα να παραβιάσει. Πρέπει να φοβηθούμε και να προβληματιστούμε αντικρίζοντας την κατήφεια και τη δυσθυμία των νέων; («Ποιον φοβάται η Βιρτζίνια Γούλφ;») Το ερώτημα πρέπει να μας προβληματίζει ιδιαίτερα στις μέρες μας. Εκείνο που μας κάνει να αμφιβάλλουμε και να έχουμε τις επιφυλάξεις μας είναι ότι από τους σημερινούς νέους (χωρίς βέβαια οι ίδιοι να ευθύνονται καθόλου) θα προκύψει ο νέος Λόγος. «Η ψυχή είναι νευρολογικό νόημα. Άρα δεν υπάρχει Ψυχιατρική. Μόνον ψυχίατροι υπάρχουν.» Και εδώ διαφωνούμε.
Ωστόσο το ιδιοφυές πολλές φορές αλληλοεμπλέκεται (αναπόφευκτα;) με το ψυχοπαθολογικό. Και πολλοί πιθανό εκεί να βρήκαν την ευκαιρία να επιτεθούν σε κάτι που τους ήταν ανοίκειο όσο ο Χειμωνάς βρισκόταν εν ζωή («ο αποθανών δεδικαίωται»). Ο καταθλιπτικός, ο χαοτικός, ο ναρκισσευόμενος Χειμωνάς.
Ας μας συγχωρήσει ο Γιώργος για τη χρήση του μονοτονικού συστήματος...
Γιώργος Παπαγεωργίου
___________
1. Ο Γιώργος Αριστηνός (φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κουτρούλη), γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1945. Πεζογράφος και δοκιμιογράφος. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στο Παρίσι.
Εξέδωσε πολλά βιβλία, όπως: "Εισαγωγή στην πεζογραφία του Γ. Χειμωνά", "Υπόθεση γλωσσαλγίας", "Περιπέτεια", "Κρίση", "Οδοιπορικό", "Δοκίμια για το μυθιστόρημα και τα λογοτεχνικά είδη", "Κατάβαση", "Αισθηματικές εμμονές", "Ακάθιστη σκέψη", "Η εκδίκηση του συγγραφέα", "Les sens de la coupure dans l' oeuvre de Georges Cheimonas", Paris 1982,
2. O Γιώργος Διζικιρίκης (1921- 06/02/2009), θεωρητικός της τέχνης, συγγραφέας και σκηνοθέτης, γεννήθηκε στη Γένοβα το 1921. Σπούδασε στη Ρώμη καλές τέχνες και φιλοσοφία (με τον Galvano della Volpe), στο Centro Sperimentale, στην αρχιτεκτονική σχολή της Ρώμης. Έγραψε βιβλία αισθητικής και βραβεύτηκε για κινηματογραφικά του έργα.
